"ความอยากเป็น อยากอยู่ เป็นสาเหตุของความกระเสือกกระสนและความชั่วทั้งปวงในโลก โลกที่มีการต่อสู้ดิ้นรนแข่งขันกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และโลกที่ปลาใหญ่กินปลาเล็ก โลกดังกล่าวนี้ไม่ดีเลย ชีวิตมนุษย์ไม่มีค่าพอที่จะกระเสือกกระสนรักษาไว้ เพราะมันเต็มไปด้วยทุกข์ร้อนนานาประการ นอกจากนี้ชีวิตยังประกอบด้วยตัณหาตาบอด เจือได้ทุกข์ที่ยังไม่ได้สุข และเมื่อได้สุขแล้ว ความปรารถนาอันเต็มไปด้วยทุกข์ใหม่ก็ตามมา มนุษย์ไม่เคยได้รับความสุขอันถาวรจริงจังเลย ความสุขเหมือนดอกไม้ที่มีหนอนอยู่ทุกข์ดอก พวกเราทุกคนเหมือนชาวเรือที่แตกกระเสือกกระสนแหวกว่ายอยู่ในนำสายน้ำ ต้องการให้พ้นภัยจากคลื่นลม แต่ในที่สุดก็ต้องถูกกลืนลงไปในกระแสคลื่นคือแห่งความตาย"
